เมษายนที่ผ่านมา
เป็นอีกปีที่ได้รายงานข่าวสงกรานต์
ตอนแรกก็รอลุ้น...
ว่าจะได้รายงานที่ถนนข้าวสารเหมือนเดิมอีกไหม
ปรากฎว่าปีนี้...
ได้รายงานบนเฮลิคอปเตอร์
เหยี่ยวข่าว 7 สี
เป็นครั้งแรก
ที่มีการรายงานสงกรานต์จากมุมสูง
แค่คิด....ก็ร้อนแล้วหล่ะครับ 555++
อยู่บนฮ. ที่มีแต่กระจกใสรอบด้าน
แดดกลางวัน ช่วงเมษายน
แถมบินอยู่บนฟ้า
ไม่มีร่มเงาให้หลบ
ดำกลับไปแน่ ๆ
คิดในใจว่า...
อย่างน้อยก็ถือว่ามาอาบแดดละกัน
ใช้เวลาอีกซักสองสามเดือน
เดี๋ยวก็ขาวเหมือนเดิม 55
ก็ได้แต่คิดแหละครับ
เพราะพอถึงเวลาทำงานจริง
แทบจะไม่มีเวลาคิดเรื่องแดดร้อน
วันแรก...
13 เมษายน
อยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่
ถึงแม้จะอยู่น่าน
แต่ผมก็ไม่เคยมาเที่ยงสงกรานต์เชียงใหม่ซักที
ผู้ประกาศภาคพื้นข้างล่าง
เป็นน้องเกด ศิริกุล
ใส่ชุดล้านนา สวยแจ่มเลยทีเดียว
ส่วนผมน่ะเหรอครับ
ใส่เสื้อม่อฮ่อม แขวนพวงมาลัยดอกรัก
ปะแป้งหน้าขาว ๆ
ดูตัวเองแล้ว อืม...หน้าตาบ้าน ๆ ดีจังแฮะ 55
เชียงใหม่ ประตูท่าแพ รอบคูเมือง
คนเล่นน้ำสงกรานต์เยอะมาก
(ดูรูปในเฟสบุ๊ก อัลบั้มสงกรานต์เชียงใหม่ได้)
ขึ้นบินเก็บภาพบรรยากาศทำบุญแต่เช้า
โชคดีอากาศยังไม่ร้อน
แล้วก็เตรียมรายงานสดตอนข่าวเที่ยง
วันนี้บินขึ้นบินลงหลายรอบ
รายงานข่าว 1 ครั้งต้องบิน 2 ครั้ง
ครั้งแรกเก็บบรรยากาศ
ครั้งที่ 2 รายงานสด
ตอนบ่ายไม่ต้องพูดถึงครับ
ร้อนจนแทบอยากจะลงไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วย
จำได้ว่าที่เชียงใหม่ขึ้นบินหลายรอบ
ตอนจะรายงานสด ก็มีอุปสรรคเยอะมาก
สัญญาณภาพ สัญญาณเสียง
เวลาไม่ทัน ฯลฯ
มีเบรกนึง ภาพไม่พร้อม
เลยต้องบรรยายสด
คนที่อยู่บนที่สูง ก็จะเห็นแต่ภาพคนเล่นน้ำ
รถติดเป็นแถวยาว บอกได้แค่นี้
ส่วนชื่อถนน หรือข้างล่างเกิดอะไรขึ้นจะไม่รู้เลย
วันนั้นก็พยายามดำน้ำไป
เห็นสถานการณ์ บรรยากาศเป็นอย่างไร พูดหมด
แต่พอหลังจากที่รายงานเสร็จ
อดภูมิใจไม่ได้ว่า
ก็รายงานได้นะ ชัยอนันต์ 555
อาจจะมีตะกุกตะกัก คิดคำพูดไม่ออกบ้าง
แต่ในสถานการณ์ที่มีคำสั่งว่า
"บรรยายภาพสดเลย"
การพยายามเอาตัวรอด
มันจะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ
วันที่สอง
14 เมษายน
อยู่ที่จังหวัดขอนแก่น
อากาศร้อนพอ ๆ กับที่เชียงใหม่
และคนก็เยอะพอ ๆ กัน
โดยเฉพาะที่ถนนข้าวเหนียว
"ถนนไร้แอลกอฮอล์"
ป้ายคัตเอาท์อันใหญ่เขียนไว้
แต่เข้าไปในซอยไม่กี่เมตร
ร้าน...เพียบ ชง...มือเป็นระวิง
เลยไม่เข้าใจว่า
จะรณรงค์เพื่ออะไร
สงกรานต์ไร้แอลกอฮอล์
คงอีกนานกว่าจะเกิดขึ้นจริง
ผู้ประกาศภาคพื้น
เป็นกฤษดา นวลมี
เป็นคนที่จำได้และลืมได้ ในชั่วขณะ
5555+++
เพราะอะไรเดี๋ยวรออ่านตอนท้ายครับ
สถานการณ์ที่ขอนแก่น
มีเรื่องให้ตื่นเต้น ไม่แพ้ที่เชียงใหม่
มอนิเตอร์ไม่ติด เทปที่ถ่ายมาเล่นไม่ได้ ฯ
สงสัยชีวิตจะมีแต่อุปสรรคให้ฝ่าฟัน อิอิ
อยู่ขอนแก่น 2 วัน
ตอนเย็นหลังจากรายงานในข่าวค่ำ 1 เสร็จ
เลยขอลงไปเล่นน้ำสงกรานต์กะเค้าบ้าง
กลางคืน 15 เมษายน
เดินทางต่อ ไปโคราช
เพื่อรายงานสถานการณ์
จราจรขาเข้ากรุงเทพฯ
มาถึงโคราชตอน 4 ทุ่มกว่า
พักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง จำชื่อไม่ได้
ทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง
แต่ก็นอนไม่หลับ โรงแรมเก่าพอควร
รู้สึกกลัวผี 555
16 เมษายน
รายงานจราจร ลำตะคอง
ฝนตั้งเค้าจะตกหนัก...
ตรงจุดที่จะรายงานพอดี
คิดในใจว่าจะได้รายงานไหมหว่า
ขึ้นบินเก็บภาพบรรยากาศ
พี่เอ็ม (ช่างภาพ) ถ่ายภาพและตัดต่อเสร็จแบบเฉียดฉิว
เพราะพอขึ้นบิน ก็พบอุปสรรคหลายอย่าง
มอนิเตอร์ชอบมาติด ๆ ดับ ๆ ตอนรายงานจริง
ทั้งต้องบรรยายสด ด้นสด
สุดท้ายพอต้องโยนกลับผู้ประกาศที่อยู่ข้างล่าง
ช่วงนี้กลับไปที่คุณ......
...................................
...................................
เคยเป็นไหมครับ??!!
จู่ ๆ หัวสมองก็เกิดความว่างเปล่าขึ้นมาชั่วขณะ
คิดในใจว่า
"ไอ้คนที่มันอยู่ข้างล่างชื่ออะไรหว่า???"
พยายามคิดหลายรอบ แต่ก็คิดไม่ออก
เลยได้แต่ยิ้มให้กล้องอย่างเดียว
ภาพรอยยิ้มวันนั้น ถ้าใครได้มีโอกาสเห็น
เป็นรอยยิ้มแบบคิดไม่ออก
เอ๋อ เด๋อ เก้อ มึน อึน งง
ผ่านไปหลายอึดใจ มีเสียงตะโกนบอกในหูว่า
"กฤษดา"
เท่านั้นแหละครับ เหมือนเสียงแห่งสวรรค์
แต่มันก็ไม่ทันการณ์แล้ว...
เพราะภาพตัดลงไปข้างล่างเรียบร้อย
กลับมาที่ช่อง
ก็เลยโดนล้อไปหลายวัน ว่าคิดออกหรือยังคนนั้นชื่ออะไร
55555+++
คงจำไปอีกนาน
19 เมษายน
สงกรานต์วันไหลพัทยา
เมฆสวย ฟ้าใส และคนมหาศาล
สงกรานต์ปีนี้จึงเป็นปีที่ประทับใจมาก
ถึงจะดำกลับมา
แต่ก็คุ้มค่า กับเทศกาลดี ๆ ครับ
...............................
บนท้องฟ้า ไม่มีอะไรแน่นอน
ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝน ก่อเป็นพายุ
หรือลมลอยปลิว อยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทาง ตามหามานาน
ไม่ได้ไกลแค่ไหน
อยู่แค่นี้เอง
(ร่มสีเทา : วัชราวลี)
ความสุขของแต่ละคน
อาจจะไม่เหมือนกัน
ความสุขของคนบางคน
อาจจะได้กินอิ่ม นอนหลับ
ในขณะที่ความสุขของอีกคน
ขอแค่ให้คนข้าง ๆ ...
ได้กินอิ่ม นอนหลับ
ในสังคมแห่งการแก่งแย่ง แข่งขัน
ไม่แข่งขันทางตรง ก็ทางอ้อม
ไม่ได้แข่งกับคนอื่น
ก็แข่งกับตัวเอง
เราต่างไขว่คว้าหาความสุขใส่ตัว
วันนึง ผมบอกกับแม่ว่า
จะซื้อคอนโดแล้วนะ เวลาพ่อแม่มากรุงเทพฯ
จะได้อยู่สบาย ๆ ไม่ต้องแออัด
แม่บอกว่า
แม่ไม่ลำบาก นาน ๆ มาเที่ยวทีนึง
อยู่มากสุดก็แค่ 5 วัน
มีความสุขอยู่ 5 วัน
แต่ในขณะที่ลูก
ต้องทนทำงาน เก็บเงินจ่ายให้แบงค์ 30 ปี
แม่ว่าอยู่แบบไม่มีหนี้สินน่าจะดีกว่า
การไม่มีหนี้ เป็นลาภอันประเสริฐ
ถึงแม้ข้อดีของการซื้อคอนโด
จะมีอยู่เป็นร้อยแปดข้อ
แต่การตื่นมาขณะที่ต้องจ่ายหนี้ทุกเดือน
กับตื่นมาทำงานแบบธรรมดา โดยไม่มีหนี้
ผมก็ขอเลือกอย่างหลังละกัน
ไม่มีบ้านที่กรุงเทพฯ
ผมก็มีบ้านที่น่าน
แม่บอกว่า...
อาชีพที่ลูกทำอยู่ ไม่มีอะไรแน่นอน
วันนึงถ้าลูกเบื่อ และไปบวชตลอดชีวิต
เหมือนพระเจสัน ยัง
(แม่ผมเกาะติดข่าวทุกเรื่อง 555)
จะทำยังไง...
ผมเคยมีหนี้ก้อนโต
รู้ดีว่า การทำงานแบบนับเดือนเพื่อจ่ายหนี้ให้หมด
มันทั้งทุกข์ และทรมาน
ถึงใครจะบอกว่า ผมคิดผิด
ผมก็ขออยู่อย่างพอเพียง "เหมือนที่แม่บอกละกัน"
...............................
ปี 2555
ผ่านไป 6 เดือนแล้ว
มีเวลาเหลืออีก 6 เดือน
สำหรับการทำงานในปีนี้
ความคาดหวังจากการทำงานทุกชิ้น
ขอเพียงคนดูพึงพอใจ และเห็นถึงความมุ่งมั่นตั้งใจ
ที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิม
แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอ
ยังไงผมจะทำให้เต็มที่นะครับ
กลางปีที่เหลือ ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ
เอาใจช่วยในทุก ๆ เรื่องนะครับ
อย่าไปยึด อย่าไปถือ
อย่าไปเอามากอดไว้ ก็จะไม่เสียใจ
ตลอดชีวิต ต้องการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใคร
จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน
ก็อยู่ที่จะมอง.....
^____^
เวลาท้อ ๆ มองไปบนฟ้านะครับ
แป้บเดียวก็จะสว่าง
ว่าแต่...ฝนจะตกอีกแล้วสิ
ขอกางร่มสีเทา กลับก่อนนะครับ^^
